Rzeszów, położony na skrzyżowaniu szlaków handlowych łączących Polskę z Rusią, Węgrami i Śląskiem, bogacił się w ciągu wieków dzięki handlowi i rzemiosłu. Liczne przywileje, m.in. prawo składu wina i ryb, przyczyniły się do szybkiego rozwoju miasta, szczególnie w XVI-XVII w. W Rzeszowie odbywały się trzy jarmarki rocznie: na św. Wojciecha (23 IV), na św. Feliksa (30 VIII) i na św. Barbary (4 XII).
Aby mieć gdzie składować liczne towary, mieszczanie drążyli w lessowym podłożu piwnice - początkowo pod kamienicami, później pod całym rynkiem, ulicami i podwórkami. Miały trzy poziomy i sięgały głębokości nawet 10 m. Tworzyły istny labirynt korytarzy i komór. Dla wzmocnienia ścian często obmurowywano je cegłą lub podpierano drewnem. W niektórych piwnicach w pierwszej kondygnacji urządzano sklepy.
W XX w. skomplikowana sieć piwnic pod miastem okazała się zagrożeniem. Wskutek rozmiękczania podłoża lessowego wodami z nieszczelnych sieci wodno-kanalizacyjnych na rynku i ulicach zaczęły powstawać zapadliska. W niebezpieczeństwie znalazły się stare kamienice. Pierwsze prace ratownicze przy pomocy specjalistów z AGH w Krakowie rozpoczęto w latach 60. XX w. Z przerwami kontynuowane są do dziś.
Część zabezpieczonych korytarzy udostępniono do zwiedzania, tworząc Podziemną Trasę Turystyczną. Stała się ona szybko atrakcją turystyczną miasta, szczególnie dla dzieci. Obecnie nosi nazwę „Rzeszowskie Piwnice” i jest bez wątpienia jedną z większych atrakcji Rzeszowa. W 2012 roku została wyróżniona certyfikatem Polskiej Organizacji Turystycznej, jako Najlepszy Produkt Turystyczny. Aktualnie składa się z 3 kondygnacji, 15 korytarzy i 34 piwnic pochodzących z XV-XX w., położonych na różnych poziomach. Najniższa z nich znajduje się na głębokości 9,58 m pod rynkiem. Cała trasa osiągnęła już 369 m długości. Łączy trzy pierzeje rynku: południową, wschodnią i północną. Pod tą ostatnią jest najciekawszy fragment trasy - średniowieczne pomieszczenie o nieznanej funkcji, z zachowanymi fragmentami kamiennych sklepień, ostrołukowymi drzwiami i okienkiem z obramieniem typu "ośli grzbiet".
Artykuł uzupełnił: pablo