Jako datę powstania kaplicy przyjmuje się rok 1496. Przedtem istniała tutaj drewniana kaplica cmentarna poświęcona św. Szczepanowi i Wawrzyńcowi pochodząca z XIV w. Wówczas cały ten teren, czyli południowy i zachodni obszar kościoła parafialnego stanowił cmentarz. Poprzedniczka tej budowli uległa zniszczeniu podczas pożaru wieży kościelnej w 1455r. Jednak głównym powodem przebudowy i powiększenia tej kaplicy był fakt przebudowy wspomnianego kościoła parafialnego pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryii Panny. Do czasu zakończenia prac to tutaj właśnie odbywały się msze.
W drugiej połowie XVII w. budowla uległa zniszczeniu, ale już w 1682 r. została odbudowana i zwrócona fundatorowi. Ślady fundatora odnajdziemy wewnątrz kaplicy, gdzie został pochowany, a z tego też powodu uważano wtedy iż jest to kaplica grobowa. W 1752 r. w Lwówku wybuch wielki pożar, który strawił niemal całe miasto. Ogień nie oszczędził również tego obiektu, ale już w 1755 r. kaplica powróciła do dawnych kształtów. Inne gruntowne remonty miały miejsce jeszcze w XIX i XX w.
Ten niewielki sakralny obiekt to jednonawowa, orientowana budowla wzniesiona z piaskowcowych ciosów na planie prostokąta i przykryta sklepieniem sieciowym, które wsparto na wspornikach wyciętych w części na kształt ludzkich głów. Całość kaplicy nakryta czterospadowym dachem zwieńczonym barokową sygnaturką z małym dzwonkiem. Wnętrze jest skromne, na uwagę zasługuje klasycystyczny drewniany ołtarz z II połowy XVIII w. z obrazem przedstawiającym Ukrzyżowanie oraz epitafia nagrobne pochodzące z ok. 1500 roku.
Podczas ostatnich prac remontowych przeprowadzonych w latach 80 ubiegłego wieku, spod warstwy tynku udało się odsłonić freski pochodzące z roku 1520 i przedstawiające sceny z Drogi Krzyżowej.