Bieszczadzkie morze
Ciekawym miejscem jest największe polskie sztuczne jezioro. Jego historia sięga lat 20. ubiegłego wieku. Rozpoczęto wtedy budowę elektrowni w Myczkowcach. Postanowiono wykorzystać fakt, że San poniżej Myczkowców zatacza ogromny łuk i niesie dużo wody, co stanowi wielki potencjał energetyczny. Niestety, po wydrążeniu sztolni pod Grodziskiem prace przerwano. Trzydzieści lat później zaprojektowano aż 16 stopni wodnych na Sanie, ale na szczęście zrealizowano tylko dwa: w Myczkowcach i w Solinie. Najpierw w latach 1956-1960 wzniesiono tamę i elektrownię w Myczkowcach. Po 1960 roku zrealizowano największe wówczas przedsięwzięcie hydrotechniczne w Polsce. Zatrudniono przy nim ponad 7 tys. ludzi - dolinę Sanu przegrodzono betonową tamą o długości 664 m i wysokości 82 m.
Do dziś jest to największa zapora na terenie Polski (w jej wnętrzu mieści się elektrownia, którą można zwiedzać). Spiętrzone wody Sanu i Solinki zalały znaczne obszary i utworzyły ogromne Jezioro Solińskie z dwoma charakterystycznymi, długimi odnogami. W trakcie budowy zlikwidowano kilka wsi i wysiedlono prawie 3 tys. osób. Zagrody i cerkwie zniszczono lub przeniesiono, a miejsca po nich zdezynfekowano. Szczątki z cmentarzy ekshumowano i pochowano gdzie indziej. Żeby uniknąć zanieczyszczenia zbiornika, wywieziono także obornik.
Dzisiaj jeziora Solińskie i Myczkowskie stanowią jedną z największych atrakcji Bieszczadów. Solina, Jawor, Wołkowyja, Chrewt czy sanatoria w Polańczyku przyciągają tysiące osób. Jezioro Solińskie, zwane bieszczadzkim morzem, jest idealnym akwenem dla wytrawnych żeglarzy, którzy mogą się tutaj zmierzyć ze zmiennymi wiatrami. Czekają na nich wspaniałe górskie krajobrazy oraz mnóstwo urokliwych zatoczek.