Żagań należy do najciekawszych miejscowości lubuskiej części Dolnego Śląska. Miasto według podań założyła około 700 roku księżniczka Żaganna, której matką była Wanda, a dziadkiem legendarny król Krak. Miasto powstało najprawdopodobniej w drugiej połowie XII wieku w sąsiedztwie istniejącego grodu obronnego strzegącego przeprawy przez Bóbr. Osada ta zajmowała teren dzisiejszego Starego Żagania.
Pierwsza pisana wzmianka o niej pochodzi z 1202 r. i określała Żagań mianem grodu kasztelańskiego. W XIII wieku usytuowano miejsce targowe na terenie dzisiejszej Starówki oraz wytyczono plan miasta. Szybko rozwijający się wówczas Żagań około połowy XIII wieku otrzymał prawa miejskie wraz z wynikającymi z nich przywilejami. Od końcowych lat tego wieku do 1472 r. miasto było stolicą księstwa żagańskiego władanego przez śląskich Piastów. Ostatnim z nich był Jan II Szalony, który sprzedał Żagań Sasom. Od tej pory jego właścicielami byli Wettinowie z Saksonii oraz Habsburgowie z Austrii.
W 1627 r. księstwo żagańskie wraz z jego stolicą nabył dowódca cesarskiej armii austriackiej Albrecht Wallenstein. Zapoczątkował on przebudowę zarówno siedziby książęcej jak i całego miasta. Jego prace kontynuowali w następnych wiekach następni właściciele książęta z rodów Lobkowitzów oraz Bironów. Za czasów rządów księcia kurlandzkiego Piotra Birona przypadających na przełom XVIII i XIX wieku ukończono przebudowę zamku na pałac oraz wzniesiono w mieście budynki towarzyszące siedzibie właściciela.
Jednym z nich był zbudowany w XVIII w. w stylu klasycystycznym pałacowy budynek książęcej kamery. Mieściła ona pomieszczenia i mieszkania administracji dóbr żagańskich. Kamera była piętrowym budynkiem nakrytym mansardowym dachem. W jego elewacjach wyróżniał się portyk z czterema kolumnami zwieńczony trójkątnym tympanonem, w którym umieszczono kartusz z herbem księstwa żagańskiego z czasów panowania Bironów. Obecnie zabytkowy gmach jest siedzibą Sądu Rejonowego w Żaganiu.