W malowniczej dolinie Wiaru, na niewielkim pagórku, stoi nietypowa trójdzielna świątynia, którą warto zobaczyć. Jej bryła składa się z dwóch baszt i jakby doczepionego do nich niewielkiego prezbiterium z gotyckim szczytem.
Cerkiew pw. św. Onufrego to jedna z najstarszych zachowanych cerkwi w Polsce. Czas jej powstania szacuje się na wiek XV. Budowla należy do licznej na terenie pogranicza grupy murowanych cerkwi obronnych i stylistycznie tkwi w gotyku. Zbudowana na planie podłużnym powstawała etapami. Najstarsze jest prezbiterium, zwieńczone gotyckim szczytem, pochodzące prawdopodobnie z przełomu XIV i XV w. Masywna nawa w kształcie kwadratu posiada nadbudowaną wieżę o charakterze obronnym z XV w. Część zachodnia jest najmłodsza (1506). Zbudowano ją również w formie obronnej wieży, mieszczącej na parterze kruchtę a na piętrze kaplicę mnichów.
W wieżach widoczne są do dziś okienka strzelnicze. Ściany są bardzo grube, wnętrza sklepione kolebkowo, a całość nakryta dachami czterospadowymi (babiniec, nawa) i dwuspadowym (prezbiterium). Ikonostas został wymurowany i ma tylko dwoje wrót. Malowidła pokrywające wszystkie powierzchnie prezbiterium wykonane zostały na podwójnej warstwie zaprawy techniką freskową uzupełnianą temperą. Malarze cerkwi rybotyckiej tematykę prac czerpali z kręgu sztuki południowosłowiańskiej.
W cerkwi obecnie trwają prace renowacyjne. Świątynia nie jest użytkowana i stanowi filię Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej. Można się jednak tu wybrać na weekend. Obok budynku przebiega żółty szlak turystyczny oraz ścieżka rowerowa. Cerkiew leży w granicach Parku Krajobrazowego Pogórza Przemyskiego i projektowanego Turnickiego Parku Narodowego.