Koncert baranów i pasterskie szałasy
Polana Biały Potok leży poza terenem Tatrzańskiego Parku Narodowego, u wylotu Doliny Lejowej, na wysokości ok. 900 m n.p.m. Jej północnym skrajem biegnie szosa z Zakopanego do Czarnego Dunajca, a w części wschodniej znajduje się zajazd Józef - restauracja i pensjonat. Jego właściciel oferuje 10% zniżki wszystkim gościom, którzy... stracili nieco włosów na głowie!
Wzdłuż przepływającego przez polanę Lejowego Potoku stoi ok. 30 szałasów pasterskich - bacówki, budynki mieszkalno-gospodarcze, szopy inwentarskie oraz szopy na siano (tzw. fenile), które kiedyś składały się na letnią wieś. Od XVII w. górale wypasali na tych pastwiskach owce. Warto zobaczyć to ciekawe miejsce. W latach 70. ubiegłego wieku Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem planowało utworzyć tu skansen pasterski, mający prezentować szałaśnictwo tatrzańskie, ale projektu niestety nigdy nie zrealizowano.
Polana Biały Potok najpiękniejsza jest wiosną, kiedy pokrywa ją gęsty dywan kwitnących krokusów. Kwiaty krokusa tatrzańskiego, a w zasadzie szafrana spiskiego objętego ochroną ścisłą, mają duże jasnofioletowe płatki oraz jaskrawopomarańczowe słupki. We wrześniu kwitnie tu zimowit jesienny, bylina o małych, lejkowatych różowoliliowych kwiatach (jest trujący!). Polana zachwyca też w innych porach roku. Zimą okrywa ją skrzący się w słońcu śniegowy puch. Dwa wyciągi orczykowe prowadzące na łagodne stoki przyciągają początkujących narciarzy. Z kolei latem i jesienią można posłuchać beczenia owiec i odgłosów dzwoneczków zawieszonych na ich szyjach.