Stojąca na skalnym występie kozica to symbol Tatrzańskiego Parku Narodowego. Zwierzęta te zamieszkują tereny powyżej 1700 m n.p.m., chociaż czasami spotyka się je w niższych partiach gór. Po polskiej stronie Tatr żyje obecnie ok. 90 kozic. Wyglądem i wielkością przypominają kozę domową. Mają charakterystyczne, odgięte do tyłu rogi zwane hakami, które dochodzą do 30 cm długości. Co roku na rogach pojawia się jedna obrączka przyrostu - licząc je, łatwo określić wiek osobnika.
Kozice żyją w stadach zwanych kierdlami. Na czele grupy, która zazwyczaj liczy ok. 15 osobników, stoi najbardziej doświadczona samica. Stado tworzą kozy, czyli samice, oraz młode capy, czyli samce do trzeciego roku życia (osobnika płci męskiej można poznać po grzywie na grzbiecie). Starsze capy żyją w mniejszych grupach lub samotnie, a do kóz przyłączają się tylko w okresie godowym, który trwa od końca października do połowy grudnia. Potem wracają do swoich "męskich" towarzyszy lub do samotniczego trybu życia. "Ty stary capie" powiedziała pewnie do ojca swoich dzieci niejedna koza...