Kościół Św. Józefa – pierwotnie gotycki, później gotycko-renesansowy, przebudowany został dla zakonu Reformatów w 1640 r. w stylu wczesnego baroku. Osiem lat później zakończono budowę – z fundacji Wojciecha Wessla, kasztelana warszawskiego – budynku klasztornego. Sam kościół był w przeciągu wieków wielokrotnie restaurowany.
Zewnętrznie odznacza się pięknym, renesansowym szczytem frontowym. Wewnętrznie – barokowym wyposażeniem wnętrz, w którym można wyróżnić m.in.: obrazy z końca XVIII umieszczone w ołtarzach, portrety i epitafia późnobarokowe, ozdoby stiukowe na sklepieniu kaplicy i arkadowym przejściu do niej, polichromię wykonaną przez W. Drapiewskiego na początku XX wieku oraz pochodzące z lat 1714-77 dębowe wyposażenie. Pod kościołem ulokowane są (niestety niedostępne) stare krypty grobowe.
Do niedawna w budynku poklasztornym mieścił się areszt.