Ośno - lubuskie Carcassonne

Okolone zachowanymi niemal w całości średniowiecznymi murami miejskimi Ośno Lubuskie, zasługuje na tę nazwę jak rzadko które z miasteczek. Mało tego, w żadnym innym (przynajmniej na Ziemi Lubuskiej), nie ma tak zabytkowych kocich łbów i to aż w takiej aż ilości. Doświadczają tego szczególnie kierowcy, zmuszeni do wyraźnego zmniejszenia prędkości na autentycznym, szesnastowiecznym bruku. Ja zapraszam do spokojnego spaceru po mieście.

Najlepiej zacząć od wizyty w ratuszu, gdzie na parterze ulokowano niewielkie muzeum. Dowiemy się tam, dlaczego przed wojną Ośno nazywano „miastem majowych kwiatów” i jak to było z wynalezieniem baleronu. Może zastanowi nas, a może zadziwi informacja, że w XVI w. było tu prawie 900 warzelni piwa! (teraz nie ma żadnego browaru).

Żelaznym punktem odwiedzin w Ośnie jest monumentalna XIII-wieczna świątynia, stojąca w centrum miejscowości. Jeżeli nie uda się nam wejść do wnętrza, warto zajrzeć tam chociaż przez kratę. Nie tylko ołtarz jest przepiękny. Później koniecznie trzeba przejść się pełnymi uroku krętymi uliczkami i ścieżką wytyczoną wzdłuż miejskich murów. W zachowanej baszcie, nomen omen - Złodziejskiej, było kiedyś więzienie, a przy jednej z rozebranych bram miejskich zachowała się część ciekawego budynku bramnego.

Kiedy dotrzemy do późnośredniowiecznej kaplicy św. Gertrudy, warto podejść kawałek dalej drogą w stronę Gronowa. Stoi tam granitowa wieża widokowa z 1937 r., mylnie przez niektórych nazywana wieżą Bismarcka. Można się na nią wspiąć, można też zrobić sobie popas u jej stóp. Na polanie są ławeczki i miejsce na ognisko. W Ośnie najlepiej jednak zostać na dłużej. Baza noclegowa powinna zadowolić każdego - od ośrodka odnowy biologicznej „Afrodyta” po schronisko młodzieżowe PTSM przy zabytkowym Zespole Szkół Ekonomicznych.