Ośno Lubuskie

Osada targowa „civitas forensis Osna” została po raz pierwszy wzmiankowana w 1252 r. (choć z pewnością istniała w tym miejscu ponad wiek wcześniej). W połowie XIV w. była już prężnie rozwijającym się miastem. Jedną z plag czasów średniowiecza były epidemie chorób zakaźnych. Miasta starały się rozwiązywać ten problem przez budowę przytułków dla ubogich zwanych powszechnie szpitalami.

Przytułki takie stawiano zazwyczaj ze środków rady miejskiej i poza miejskimi murami. Ośno już w XIII wieku dysponowało dwiema takimi placówkami. Do czasów dzisiejszych zachowała się jedynie dawna kaplica przyszpitalna św. Gertrudy. Zbudowano ją ok.1450 r. z wypalanej cegły. Wzniesiona została na tzw. Przedmieściu Frankfurckim w miejscu starszej, lokowanej na przyszpitalnym cmentarzu. Przetrwała w stanie niemal nie zmienionym. Budynki szpitala noszącego imię patronki ubogich św. Gertrudy zniszczone zostały podczas wojny trzydziestoletniej (XVII w.). Odbudowane w XVIII. nie przetrwały okresu II wojny (wcześniej przekształcono je w popularny zajazd). Kaplicę otacza kamienny mur, przy którym zachowały się pozostałości trzech grobowców.