Bielski Syjon stanowi część historycznej dzielnicy Bielska Białej zwanej Górnym Przedmieściem, którego centralnym punktem jest plac Marcina Lutra ze znajdującym się tam kościołem św. Zbawiciela. Zakłada się, że powstał on w końcu XVIII wieku w miejscu wydzielonym na potrzeby gminy ewangelickiej z miejscowego pastwiska. Ogłoszony przez cesarza Józefa II w dniu 13 października 1781r. pakt tolerancyjny umożliwił ewangelikom wyjście z tajnych, leśnych kościołów w ostępach Beskidu Śląskiego, gdzie dotychczas odprawiano nabożeństwa, oraz budowę własnych świątyń zaspakajających duchowe potrzeby miejscowy gmin.
Należąca do większych, gmina bielska, korzystając z nadarzającej się okazji przystąpiła do rozbudowy skromnej kaplicy, stawiając w jej miejscu kościół św. Zbawiciela i szkołę, na potrzeby kształcenia dzieci lokalnych rodzin protestanckich. Wykonane własnym nakładem środków, w ciągu 10 lat skromne budowle utworzyły obecny plac Marcina Lutra, miejsce-symbol, przetrwania i odrodzenia ewangelików.
Nazwę „Bielski Syjon” stworzył w 1782r. Jan Traugott Bartelmuss, pastor, superintendent Moraw, Śląska i Galicji, używając jej w głoszonych kazaniach. Przywołał on w ten sposób jako prawzór Syjon w Jerozolimie, święte miejsce dla skupionej wokół niego społeczności wiernych. Istotna rozbudowa następuje jednak w XIX wieku kiedy powstają kolejne szkoły, a mianowicie wg. projektu Emanuela Rosta st. (1863-7) Ewangelickie Seminarium Nauczycielskie oraz Szkoła Ludowa (1896) wg. Maurycego Thena. W latach późniejszych, w ramach "Bielskiego Syjonu" budowane są kolejne gmachy służące potrzebom gminy to jest: dawny internat "Alumneum", sierociniec obecnie Ewangelicki Dom Opieki "Soar", dawny Dom Sióstr Diakonis oraz w miejscu „starej szkoły ewangelickiej” - budynek Ośrodka Wydawniczego Augustyna.
Znajdują się tu także cenne, zabytkowe pomniki i historyczne pamiątki, a mianowicie:
-kontrowersyjny pomnik Marcina Lutra, dzieło wiedeńskiego rzeźbiarza Franza Vogla, któremu zarzucono, że nie oddał wiernie postaci reformatora inicjatora reformacji i współtwórcy luteranizmu;
-Pomnik Wdzięczności i Miłości - klasycystyczny nagrobek pastora Georga Nowaka (zm.1818), przeniesiony na obecne miejsce w 1916 r. z cmentarza przy kościele św. Trójcy;
- ustawiona w 1934r. w 100 lecie urodzin ks. Dr. Teodora Haasego Studnia Pastorów, stanowiąca granitową tumbę wykonana w wiedeńskim warsztacie Antona Wasserburgera;
- symboliczny milenijny kamienny stół dłuta B. i W. Arminajtis, ustawiony w sąsiedztwie Augustiany w 2000r. „Bielski Syjon” nadal jest jednym z ważniejszych kultowych miejsc kościoła ewangelicko- augsburskiego w Polsce.