Żary wspominane są po raz pierwszy w kronice biskupa Thietmara z Merseburga w 1007 r. Wspomina on o osadzie nad Żarką o nazwie Zara. Nazwa ta pochodzi prawdopodobnie od słowiańskiego plemienia zamieszkującego tę część Dolnych Łużyc. Kiedy w 1260 roku za czasów panowania Albrechta Dewina lokowano tu miasto istniały trzy ośrodki, które złożyły się na nowy organizm miejski. Jedna z osad zlokalizowana była wokół zamku rycerskiego, druga po drugiej stronie Żarki wokół kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz trzecia wokół tzw. Kaczego Rynku. Z czasem tereny pomiędzy tymi ośrodkami zostały zagospodarowane oraz otoczone miejskimi murami.
Na rozwój Kaczego Rynku istotny wpływ mieli franciszkanie sprowadzeni do Żar w 1264 r. przez Albrechta Dewina. Zakonnicy na gruntach darowanych przez Dewina wznieśli kompleks klasztorny z kościołem noszącym wezwanie św. Barbary. Świątynia była jednonawową lub dwunawową budowlą, do której przylegała czworokątna wieża. W 2 połowie XV wieku do kościoła dobudowano kaplicę św. Anny. XVI stulecie okazało się dla klasztoru i kościoła tragiczne. W 1549 r. w czasie wielkiego pożaru franciszkańskie obiekty uległy zniszczeniu. Zakonnicy zrezygnowali z ich odbudowy i opuścili Żary.
Leżący w gruzach kościół odbudowano dopiero w XVIII wieku. Odbudowa, w której wykorzystano ocalałe fragmenty murów miała miejsce w 1727 r. Rekonstrukcję wspierał zapewne ówczesny właściciel miasta Erdmann II von Promnitz. Nowa świątynia otrzymała barokową formę i wyróżniała się wysoką wieżą zwieńczoną hełmem z latarnią. Kościół poddano przeróbkom w XX wieku zmieniając m.in. układ okien.
Po II wojnie światowej obiekt na Kaczym Rynku przejęty został przez katolików i jest do dziś kościołem garnizonowym należącym do Śląskiego Dekanatu Wojskowego Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego. Świątynia nosi wezwanie Podwyższenia Krzyża Świętego. Kościół garnizonowy wpisano w 1961 r. do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa. Poddano go w ostatnich latach gruntownemu remontowi. Odsłonięto m.in. gotyckie fragmenty pochodzące z pierwotnej XIII-wiecznej franciszkańskiej świątyni.