Do czasu upowszechnienia się wypału cegieł jedynym trwałym materiałem konstrukcyjnym był kamień. W rejonie Konina, koło wsi Brzeźno od wczesnego średniowiecza eksploatowano pokłady płytko zalegającego drobnoziarnistego piaskowca (tzw. brzezińskiego), cechującego się odpornością na czynniki atmosferyczne i znaczną twardością. Złoże wyczerpało się na początku XX w., ale pozostały wzniesione z niego kościoły (nawet w tak odległych miejscowościach, jak Łęczyca czy Kruszwica), detale architektoniczne oraz romański słup w Koninie.
Jednym z kościołów zbudowanych z piaskowca z Brzeźna była świątynia w Starym Mieście, którą warto zobaczyć. Została wzniesiona zapewne na początku XIII w. Skromny jednonawowy kościół w stylu romańskim miał wydzielone węższe prezbiterium (na jego prosto zamkniętej ścianie umieszczono okno o już gotyckim wykroju), a po stronie południowej zachował się piękny trójuskokowy portal z postacią Chrystusa w tympanonie.
Dość niezwykła jest nazwa wsi. Zapewne już na przełomie XII i XIII w. odbywał się tutaj targ, a nazwa osady świadczy, że jej założenie było jednym z etapów tworzenia się ośrodka miejskiego w Koninie (powstał 4 km dalej, w dolinie Warty). Dziś Stare Miasto jest wsią gminną. Jej rozwój jako osiedla podmiejskiego spowodował, że mała świątynia sprzed wieków okazała się za ciasna. Zabytku jednak nie rozebrano, tylko pozostawiono jako kaplicę przy ceglanym kościele, który zbudowano w 1907 r. W zewnętrzną ścianę nowej świątyni wmurowano jeszcze jedną pozostałość z czasów romańskich: kamienną płytę nagrobną ozdobioną krzyżem.