Kunowo jest dziś liczącą ponad pięciuset mieszkańców wsią położoną na północ od Gostynia. Jej historia zaczyna się w końcu XIII wieku. Wówczas lokowano w tym miejscu nową osadę na prawie magdeburskim. Należała ona do biskupów poznańskich będących właścicielami pobliskiego Dolska. Pierwsza zachowana wzmianka o Kunowie pochodzi z roku 1337 i informuje o ustaleniu granicy pomiędzy wsią i Gostyniem.
Dziś największą atrakcją miejscowości jest neobarokowy kościół parafialny pw. św. Andrzeja Apostoła. Parafia w Kunowie erygowana została przez biskupa poznańskiego Andrzeja na przełomie XIII/XIV w. W tym też czasie wzniesiono tutaj pierwszą świątynię. Był to najprawdopodobniej niewielki, drewniany obiekt, który w 1517 r. zastąpiono nowym kościołem zbudowanym także z drewna. Obiekt ten służył wiernym przez blisko dwieście lat. Pod koniec XVII wieku jej stan techniczny uległ tak znacznemu pogorszeniu, że na początku następnego stulecia podjęto decyzję o budowie nowej świątyni. Ukończono ją w 1713 r.
Nowy kościół wykonano również z drewna, a jego dach pokryto gontem. Obok świątyni wzniesiono dzwonnicę z dwoma dzwonami. Wewnątrz znalazły się cztery ołtarze. I ten obiekt istniał niemal dwa wieki, ale na początku dwudziestego stulecia zniszczony budynek rozebrano. W jego miejscu powstał murowany kościół o neobarokowych cechach. Jego konsekracja miała miejsce 30 grudnia 1909 r. Wtedy też drugim patronem kunowskiej świątyni został św. Józef. Kościół św. Andrzeja Apostoła w Kunowie wraz plebanią i cmentarzem przykościelnym wpisany został 29 grudnia 2008 r. do rejestru zabytków NID pod pozycją 730/Wlkp/A.