Ten najstarszy hotel Wrocławia został wybudowany w 1892 r. tuż przy kościele Świętych Stanisława, Doroty i Wacława na miejscu dawnego klasztoru i przykościelnego cmentarza. W 1817 r. budynek dawnego klasztoru przekształcono na więzienie i magazyn, a już w roku 1890 teren wraz z budynkami władze miasta wystawiły na sprzedaż. Nowi właściciele (bankier Wallenberg-Pachaly i architekt Karl Grosser) postanowili rozebrać stare zabudowania i na ich miejscu postawili dom handlowy (w stylu neorenesansowym) i hotel (w stylu neobarokowym). Portyk, poprzedzający wejście do hotelu dobudowano w roku 1937 r. specjalnie dla Adolfa Hitlera. Stąd miał przemawiać do mieszkańców ówczesnego Wrocławia. Na parterze hotelu znajdowały się salony towarzyskie, sala do korespondencji, czytelnia oraz restauracja i winiarnia. Na piętra prowadziły szerokie schody. W hotelu zamontowano też windę. W 1899 r. powierzchnię hotelu powiększono o dom handlowy. W roku 1984 hotel został wpisany do rejestru zabytków. W latach 2007 - 2009 budynek został poddany generalnemu remontowi. Dziś na klientów w neobarokowym gmachu czekają: cztery sale konferencyjne, restauracja oraz 121 pokoi, z których osiem to apartamenty. W Hotelu Monopol gościł między innymi Pablo Picasso, Jan Kiepura, Mieczysława Ćwiklińska, Zbyszek Cybulski, Marlena Dietrich czy Beata Tyszkiewicz. W zabytkowych wnętrzach hotelu kręcono sceny „Popiołu i Diamentu” z udziałem Zbyszka Cybulskiego, „Stawki większej niż życie”, "Lalki" Hasa z 1968, „Konsula” oraz „Na kłopoty Bednarski”.