W 1162 roku Jaxa Gryfita ufundował klasztor dla norbertanów i norbertanek (od XVI wieku zakon wyłącznie żeński - najstarszy na ziemiach polskich). Pierwotnie budowle były wykonane w stylu romańskim (pozostał do dziś portal wejściowy z drugiej połowy XIII wieku). Klasztor był kilkakrotnie niszczony, m.in. przez pożary, ale również w wyniku działań wojennych, np. najazd Tatarów w 1241 roku. W wyniku tego był wielokrotnie przebudowywany. Obecny, barokowy wygląd świątynia zawdzięcza XVII-wiecznej przebudowie wg projektu Jana Trevano. Mury i baszty pochodzą z XV wieku.