Kamienica zbudowana została w 1885 roku wg projektu Henryka Lamensdorfa. Przed I wojną światową właścicielem był Teodor Rayski, uczestnik powstania styczniowego. Charakterystycznym elementem kamienicy jest minaret wieńczący fasadę budynku. Na budowę tego nietypowego jak na Kraków elementu zezwolenie dała żona Rayskiego. Co innego rzeczywistość, co innego plotki i domysły, które stworzyły legendę. Otóż wg niej po upadku powstania styczniowego pan Rayski wyjechał do Egiptu, gdzie miał służyć w wojsku w stopniu majora. W Egipcie miał też się ożenić z muzułmanką, z którą zamieszkał później w kamienicy przy ul. Długiej w Krakowie. W 1910 roku Henryk Lamensdorf zaprojektował dla żony Rayskiego minaret. Pan Rayski podobno sprowadził również muezina, który odprawiał modły. Okoliczni mieszkańcy w zamian za to postawili figurę Matki Boskiej przed kamienicą (tak naprawdę stała tu od 1865 roku). Od 1441 roku mieścił się w tym miejscu kościół św. Walentego wraz z niewielkim szpitalem dla trędowatych. Przed możliwością zarażenia ostrzegała tzw. latarnia zmarłych (została później przeniesiona przed kościół św. Mikołaja znajdujący się przy ul. Kopernika - stoi tam do dzisiaj). Niestety los nie był łaskawy dla tej świątyni. Została ona spalona w 1528, 1661 i 1768 roku. Mimo że była odbudowywana, ostatecznie w roku 1818 została sprzedana i przeznaczona do rozbiórki.