Najstarsze wzmianki o Żydach zamieszkujących i prowadzących interesy na terenie Bielska pochodzą z 1653 r. Mieszkający w tym czasie bielszczanie wyznania mojżeszowego, w związku z brakiem cmentarza do pochówku zmarłych, zmuszeni byli korzystać ze znajdującego się prywatnego cmentarza w Cieszynie, co niejednokrotnie nastręczało sporych problemów ze względu na dzielącą miasta odległość. Z biegiem lat liczba mieszkańców pochodzenia żydowskiego w Bielsku systematycznie rosła, co spowodowało, że zaczęto myśleć o lokalnej reprezentacji oraz założeniu własnego cmentarza. W dużej mierze na przyśpieszenie realizacji planów budowy zdecydowany wpływ miała epidemia cholery, która w 1849 r. objęła tereny bielskie, a co za tym idzie - władze z powodów sanitarnych zmuszone były zakazać przewożenia zwłok z miasta do miasta. Stało się to pretekstem do zakupu przez reprezentującego społeczność żydowską Adolfa Brulla działki przeznaczonej pod cmentarz. W sierpniu 1849 r. uzyskano zezwolenie na założenie kirkutu. Nie zachowały się do dzisiaj księgi metrykalne z początkowego okresu jego funkcjonowania, co nie pozwala jednoznacznie określić, kiedy kirkut zaczął spełniać swoje zadanie. Najstarszy zachowany nagrobek to macewa siedemnastoletniego Josefa Neumanna, zmarłego 3 września 1849 r. W 1867 r. w południowej części nekropolii wybudowany został dom przedpogrzebowy zaprojektowany przez Karola Korna, autora projektów wielu budynków w mieście. Jego autorstwa był m.in.: Dworzec Główny w Bielsku, Hotel President, Budynek Poczty Głównej, Sądu Rejonowego, Szpitala Miejskiego, obecnie Szpital Ogólny im. dr. Edmunda Wojtyły, Komunalnej Kasy Oszczędności (obecnie restauracja "Patria"), a także większość kamienic oraz schronisko na Szyndzielni. W budowli tej bardzo ciekawe są polichromie stropowe, które stanowią odrębny zabytek. W 1668 r. utworzono Stowarzyszenie Chewra Kadisza Izraelickiej Gminy Wyznaniowej dla Pielęgnowania Chorych i Chowania Zwłok w Bielsku, zwane Bractwem Pogrzebowym "Chewra Kadisza", które przejęło obowiązki związane z utrzymaniem i administrowaniem cmentarza. Interesującą częścią kirkuta jest kwatera wojskowa, gdzie w latach 1914-1918 chowano trafiających do Bielska zmarłych żołnierzy żydowskich zmobilizowanych do walki na frontach I wojny światowej. Bractwo Pogrzebowe "Chewra Kadisza" wyznaczyło dla nich osobną kwaterę we wschodniej części kirkutu. W kwaterze spoczywają szczątki żołnierzy armii austro-węgierskiej oraz polscy legioniści i kilku jeńców rosyjskich. Od 1983 r. nekropolia ma status zabytku, który można zwiedzić z zachowaniem zasad wyznania mojżeszowego. Cmentarz posiada wiele ciekawych, zabytkowych macew oraz grobowców, a także stanowi enklawę dzikiej flory, m.in. bluszczy.