Ostróda

W roku 1899 Zarząd Związku Poległych Bojowników zainicjował budowę tej wieży. Na miejsce budowy wybrano ostródzki Park Miejski, bezpośrednio przy brzegu Jeziora Drwęckiego. Projekt wieży wykonał architekt budowlany z Ostródy Gruhl, który został również kierownikiem budowy. Wykonanie prac budowlanych powierzono C. Pondellowi, który wybudował tę 21-metrową wieżę z granitu. Kamień węgielny położono 01.04.1901. Uroczystego otwarcia wieży dokonano dokładnie rok później 01.04.1902. Koszt przedsięwzięcia wynosił 18.000 marek. Na kwadratowej podwalinie wieży (6,5 x 6,5 m) wznosiła się okrągła wieża z misą ogniową. Przez przylegający do wieży ceglany holl wejściowy (6 x 5,5 x 4 m) z szerokimi półkolistymi otworami dostać się było można do wewnętrznych schodów drewnianych, które przez trzy piętra prowadziły do platformy widokowej. Na pierwszym piętrze znajdowało się wyjście na okolony dach hollu wejściowego (przybudówka). Na drugim piętrze można było wyjść na balkony od strony południowej i zachodniej. Dalej żelazną drabiną było można się dostać do misy ogniowej z betonu. Do oświetlania wieży ogniem służyły szczapy drewna oraz płynna smoła i nafta. W późniejszym okresie do tego celu zaczęto używać drewnianych wiór i chrustu. Ogień na wieży rozpalano przynajmniej do 1905 roku, zawsze 1 kwietnia (urodziny Bismarcka). Na południowej ścianie podwaliny przymocowano kamień z piaskowca, na którym znajdowała się 1 metrowa płaskorzeźba Bismarcka z brązu. Około 1923 r. wieżę przebudowano po raz pierwszy (usunięto przybudówkę, wymieniono schody, usunięto balkony i krenelaże oraz misę ogniową). W roku 1993 Sieglinde Seele und Günter Kloss, autorzy książki "Bismarck-Türme und Bismarck-Säulen” ("Wieże i kolumny Bismarcka”), wyd. Michael Imhof, Petersberg 1997, zastali wieżę wyremontowaną, pozbawioną jednak medalionu Bismarcka i misy ogniowej.(michalolczak)