Mniej więcej w połowie drogi ze Strzelec Krajeńskich do Barlinka, pośród lasów dawnej Puszczy Gorzowskiej (dziś zwanej także Barlinecką) rozłożyła się wieś Danków. Atrakcyjności dodaje jej bliskie sąsiedztwo dwóch jezior – Dankowskiego, nazywanego też Wielgim (82 ha), i Kinołęka zwanego również Małym (22 ha). Rozlicznych jezior w tym pofałdowanym przez lodowiec terenie jest zresztą znacznie więcej.
Nietypowy – jak na wieś – układ przestrzenny z dużym kościołem, brukowanymi uliczkami, popadającymi w ruinę potężnymi zabudowaniami folwarcznymi i reliktem dawnego parku pałacowego sugeruje, że historia tego miejsca może być niezwykle barwna. I rzeczywiście tak jest. Już przedwojenni badacze jego dziejów zauważali: „Kto raz się zapuści do tej miejscowości położonej z dala od uczęszczanych szlaków, pozostanie na długo pod wrażeniem zaskakujących losów dawnego miasta”.
Historia książęcego i rycerskiego miasta zaczęła się w drugiej połowie XIII w. Pierwsza wzmianka o „villa Tancow” pochodzi z 1300 r., a już niecałe 50 lat później osada wymieniana była jako fortyfikujące się miasto. Chętnie zatrzymywali się tu wraz ze swoją świtą margrabiowie brandenburscy i hierarchowie kościelni. Legendy wspominają o wcześniejszej, słowiańskiej przeszłości. Jedna z nich mówi o wielkiej bitwie stoczonej przy dankowskich jeziorach między pogańską ludnością słowiańską a templariuszami. Nie potwierdziły tego dotychczasowe badania archeologiczne (prowadzone także na dnie jezior). Nie przeszkadza to wcale, by w noc świętojańską – jeżeli tylko ma się wystarczająco czyste serce – ujrzeć na brzegu gromady tańczących duchów płci żeńskiej.
W 1380 r. znajdował się tu zamek Kittlitzów (Kietliczów z Łużyc) – rodu, który przez pięćdziesiąt lat prowadził z Krzyżakami przegrany spór o prawa do posiadłości. Przy zamku rozlokowało się (wzdłuż Jeziora Dankowskiego) otoczone ziemnymi umocnieniami miasto chronione przez dwa usytuowane przy przeciwległych traktach gródki strażnicze. W XIV w. Danków należał do najważniejszych miast i zamków Nowej Marchii, ale w późniejszych czasach powoli ulegał degradacji. Rezydencja zamkowa przestała pełnić funkcje państwowe, a pod koniec XVI w. utraciła miejski charakter. Danków stał się wtedy ośrodkiem dóbr szlacheckich.
Nowy pałac, wybudowany w stylu klasycystycznym na miejscu rozebranego ok. 1830 r. starego brandenburskiego dworu, nie zachował się do dziś. Splądrowano go i spalono w 1945 r. Pozostały jedynie monumentalne zabudowania zespołu folwarcznego, które – podobnie jak ogrodzenie – zbudowano z cegły klinkierowej w jednolitym, neogotyckim stylu oraz oficyna pałacowa pełniąca w latach 70. XX w. funkcję ośrodka wczasowo-wypoczynkowego.
Prowadzone od 2009 r. badania archeologiczne ujawniły relikty średniowiecznych umocnień ziemnych (wałów, fosy i nasypów po gródkach strażniczych), tysiące ruchomych artefaktów. Są nimi fragmenty glinianych naczyń, monety i elementy uzbrojenia (groty strzał). Znaleziono cenny późnośredniowieczny pierścień związany z kultem Trzech Króli oraz odkryto stary, średniowieczny cmentarz (fragmenty) z zachowanymi szczątkami ludzkimi. Trwają poszukiwania pozostałości pierwszego kościoła. Równolegle z badaniami naukowymi organizowane są co roku festyny archeologiczne, na których studenci archeologii opowiadają o swoich odkryciach, a miłośnicy dawnych rzemiosł chętnie demonstrują swoje osiągnięcia.