Ulica Krzywe Koło to jedna z oryginalniejszych arterii warszawskiej Starówki. Biegnie od rynku do ulicy Nowomiejskiej i ma około 150 metrów długości.
Swoje początki ulica miała w okresie lokacji Starego Miasta na przełomie XIII i XIV wieku. Wówczas powstał też jej nietypowy kształt uzależniony od obwarowań obronnych, który stał się przyczynkiem do nadania nazwy Krzywe Koło (Curvae Rotae, Crzive Colo).
Od początku stanowiła zaplecze budynków przyrynkowych. Do połowy XIV wieku jej zabudowę stanowiły drewniane domy. Właśnie tutaj około 1350 roku stanęła pierwsza murowana kamieniczka należąca prawdopodobnie do warszawskiego wójta. Pierwsza gotycka zabudowa uległa zniszczeniu w 1607 roku w czasie pożaru, który strawił znaczną część Starówki. Nowe kamienice, które powstały na zgliszczach poprzednich, reprezentowały już style renesansowy i barokowy.
W XIX wieku przy Krzywym Kole funkcjonowało osiem szynków, dzięki którym arteria była popularna wśród mieszkańców miasta.
W 1944 roku kamienice przy Krzywym Kole podzieliły los całej Starówki. Zniszczone budynki odbudowano w latach 50. XX wieku pod kierunkiem architekta Stanisława Żaryna.