Kamienica Matthiesa to narożny budynek przy bydgoskim Starym Rynku (nr 7) i ulicy Mostowej (nr 1). Kupiec Karol Matthies zbudował ją w 1824 r. na bazie stojącego tu wcześniej domu.
Pierwsze informacje o zlokalizowanym w tym miejscu budynku pochodzą z drugiej połowy XVII w. Jego właścicielem był Adam Szydłowski, miejski rajca oraz zastępca zarządcy żupy solnej. W czasie wojny północnej w XVIII w. dom legł w gruzach, a w jego miejscu stanęła piętrowa kamienica. W drugiej połowie XVIII i na początku XIX w. kilkakrotnie zmieniali się właściciele posesji.
Na początku lat 20. XIX w. nabył ją wspomniany Karol Matthies. Matthies podwyższył kamienicę i rozbudował do wielkości zajmującej całość parceli kosztem rezygnacji z podwórka na zapleczu. W latach 1843-1864 kamienica należała do bogatego kupca i destylatora Augusta Frankego, który przebudował ją, nadając elewacji budynku neorenesansowy wygląd.
Kamienica Matthiesa, którą dziś możemy oglądać, reprezentuje formę neorenesansu włoskiego, jaką otrzymała w wyniku modernizacji A. Frankego.