W 1862 roku, dzięki zaangażowaniu trzeciego z kolei z rodu Saint Genois d’Anneaucourt hrabiego Maurycego Jana Nepomucena, Jaworze stało się uzdrowiskiem, gdzie leczono żętycą i kąpielami borowinowymi. Ten zaangażowany filantrop zdecydował się przystosować własną siedzibę i oficyny zamkowe do celów uzdrowiskowych, wybudował dom zdrojowy, restaurację zdrojową i kilka budynków uzdrowiskowych oraz urządził park kuracyjny w imię tego, aby lokalni mieszkańcy mieli pracę i zbyt na wytwarzane produkty rolne. W uznaniu zasług mieszkańcy gminy ufundowali i odsłonili w centralnym punkcie miejscowości pomnik - ławeczkę z siedzącą postacią hrabiego.