Wybudowano ją w 1775 r. w pobliżu Łazienki (obecnie pałac na Wyspie/Wodzie), od strony zachodniej. Służyła straży przybocznej, mając oryginalną formę piramidy. Budowlę tę rozebrano na początku XIX w.
Z chwilą podjęcia decyzji, że właściwym mieszkaniem króla będzie Łazienka, należało pomyśleć o wzniesieniu w jej pobliżu budynku kordegardy przeznaczonego dla straży przybocznej. Miejsce dla niego wybrano w pobliżu domu królewskiego, poza drogą Belwederską przecinającą prostopadle taras wyspy, na której wznosiła się Łazienka.
Posiadała ona interesujący kształt piramidy. Była budowlą murowaną, założoną na planie kwadratu, z otworami wejściowymi od północy i południa oraz okiennymi od zachodu i wschodu. Każdy otwór zwieńczony był trójkątnym frontonem. Powierzchnie zwężających się do góry ścian piramidy okryte były na zewnątrz darniną. We wnętrzu znajdowała się izba o ceglanej posadzce. Prawdopodobnie była ona dziełem Kamsetzera. Zrealizowana kordegarda reprezentowała sobą myśl połączenia w jednym obiekcie formy pomnikowej z utylitarnym budynkiem. Była pierwszym budynkiem widzianym z okien Łazienki. W odczuciu oglądających stanowiła zapewne mauzoleum. W kilkanaście lat po wystawieniu formę jego właśnie tak scharakteryzowano: „Cała na kształt mauzoleum”.
Motyw piramidy, będącej symbolem wieczności, występował przede wszystkim na nagrobkach. Potraktowanie jej jako budynku użytkowego jest wyjątkowe. Może wprowadzenie jej do Łazienek było również wynikiem zainteresowania się Stanisława Augusta egzotyką egipską, niezależnie od jego fascynacji wzorami sztuki chińskiej. Szczególnie interesujące jest użycie w tej budowli darniny do pokrycia ścian.