Promenada Królewska w warszawskich Łazienkach Królewskich – bo o niej właśnie mowa – to szeroka aleja spacerowa, pośrodku której znajduje się trawnik, łącząca Pałac Na Wodzie (Wyspie) z Białym Domkiem.
Jej początki sięgają roku 1778, kiedy to na polecenie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego stworzono wielką aleję ogrodową łączącą Łazienkę (obecny Pałac na Wodzie/Wyspie) z Białym Domem zwaną „Promenade du Roi” lub „Kępą spacer królewski wyznaczającą”. Była to wyspa otoczona ze wszystkich stron wodą. Tu, gdzie dzisiaj rozciąga się trawnik alei, biegł wówczas kanał łączący sadzawkę przy Łaźni z fosą Białego Domu. Kępa miała kształt wydłużonego prostokąta i była głównym w swym czasie elementem kompozycji ogrodowej. Jej boki tworzyły dwa szpalery akacji indyjskiej. Ogólna długość owych szpalerów wynosiła 422 m.
Ta niezmiernie wydłużona aleja była dla króla zbyt monotonna. Zrodziła się więc potrzeba skrócenia perspektywy poprzez wprowadzenie znacznego elementu dzielącego, który z natury rzeczy musiał znaleźć się w miejscu skrzyżowania Promenady z drogą Wilanowską (obecna Aleja Chińska). Wybudowano więc (nieistniejącą obecnie) Altanę Chińską. Tuż przy niej planowano umieścić dwa posągi walczących gladiatorów, zaś wzdłuż Promenady szereg innych rzeźb. Do realizacji tego pomysłu jednak nie doszło.
Wygląd promenady zmieniono w roku 1823, kiedy to na polecenie księcia Konstantego rozebrano Altanę Chińską. O dalszych losach alei wiadomo niewiele. W latach 20. ubiegłego stulecia w wyniku prac ogrodowych na całym terenie Łazienek Królewskich uporządkowano ją po okresie zaborów i I wojny światowej. Obecny kształt uzyskała po II wojnie światowej.