Usytuowana przy ul. Mostowej nr 16. Dwupiętrowa, dziewięcioosiowa z okazałą klasycystyczną fasadą o charakterze pałacowym. Wzniesiona w 1775 r. przez zakon Dominikanów.
W 1944 r. spalona. Odbudowana w latach 1951-54 pod kierunkiem architekta Krystyny Jakimowicz-Malinowskiej. Kamienica powstała na gruncie należącym do Dominikanów od 1634 r., z czasem powiększanego o dalsze działki (m.in. w latach 1702 i 1731). Wystawiono ją kosztem 80 tys. złotych polskich, z sumy, którą zwrócił zakonnikom Józef Oborski, kasztelan, liwski, za zajęcie ich dóbr ziemskich. W końcu XVIII w. mieściła się w niej szkółka dla chłopców. We władaniu dominikanów dom pozostawał do kasaty zakonu w 1864 r., następnie został sprzedany prywatnym właścicielom: rodzinie Wróblewskich, którzy byli jego posesorami przez 60 lat.
Oś środkową budynku, gdzie znajduje się sklepiona brama przejazdowa na dziedziniec, wydobyta została płaskim ryzalitem o boniowanych narożach, zwieńczonym trójkątnym frontonem. Tu skupiła się sztukatorska dekoracja: Oko Opatrzności w tympanonie i kartusz z herbem Odrowąż nad oknem pierwszego piętra. Obecność owego herbu XIX-wieczny varsavianista Franciszek Xawery Kurowski uzasadniał następująco: „godła tego, należącego do familii Św. Jacka Odrowąża, używają księża dominikanie na pamiątkę znakomitego i świątobliwego zakonnika”. Na podkreślenie zasługuje niezwykły pietyzm – nieczęsty podczas odbudowy tej części Starówki – z jakim odtworzono dawny kształt architektoniczny fasady budynku. Niektóre partie ściany frontowej stanowią zresztą element autentyczny.