W drugiej połowie XIX w. prężnie rozwijające się Poznań oraz powiat poznański stały się przyczyną zmian administracyjnych wprowadzonych przez rząd pruski. Na mocy jego decyzji w 1887 r. powiat podzielono na dwie części, tworząc landratury Poznań-Zachód i Poznań-Wschód. Oba ośrodki władzy otrzymały na początku XX w. nowe siedziby, landratura zachodnia na Jeżycach przy ulicy Mickiewicza, a wschodnia w Śródmieściu przy Al. Niepodległości. Siedziba landratury Poznań-Zachód, w niemieckiej nomenklaturze Landkreis Posen-Ost, powstała przy dzisiejszej ulicy Mickiewicza 31 noszącej wówczas nazwę Hohenzollernstrasse.
Budynek starostwa został zaprojektowany przez architekta G. Seidla, a jego budowa zakończyła się w 1908 r. Projektant nadał obiektowi formę obszernej willi miejskiej. Neobarokowy dom ozdobiły secesyjne detale tak popularne w Poznaniu na przełomie wieków. Landraturze towarzyszyły budynki gospodarcze na zapleczu i wąski przedogródek od frontu.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę i ponownym połączeniu poznańskich powiatów w 1925 r. urzędnicy opuścili obiekt. Landratura została sprzedana Izbie Przemysłowo-Handlowej, która umieściła w niej swoją siedzibę. Po II wojnie światowej budynek przekazano służbie zdrowia. Do dziś funkcjonują tutaj specjalistyczne poradnie medyczne.
Doskonale utrzymany budynek landratury Poznań-Zachód stanowi jeden z zabytków miasta wpisanych do rejestru (poz. A-289 z dnia 21.10.1986 r.).