Po prawej stronie szosy Kłodzko – Nowa Ruda, w pobliżu zamku Kapitanowo stoi pięknie zachowana kamienna, polichromowana figura św. Jana Nepomucena. Stoi na tle Wzgórz Włodzickich. Figura jest datowana na 1778 r. Na cokole widnieje polski napis: „Św. Janie Nepomucenie – módl się za nami”. Figura na cokole jest otoczona ogrodzeniem kamienno-drewnianym.
Jan urodził się ok. 1350 r. w Pomuku koło Pilzna jako syn sędziego. Święcenia kapłańskie przyjął w 1380 r. Dziewięć lat później został wikariuszem generalnym archidiecezji praskiej. Jan Nepomucen uczestniczył w sporach pomiędzy królem Wacławem IV a arcybiskupem praskim Janem z Jensztejnu. Król kazał uwięzić Jana Nepomucena i poddać go torturom, a na koniec skrępowanego wrzucić z mostu Karola do Wełtawy. Miało to miejsce 20 marca 1393 r.
Wokół męczeńskiej śmierci kapłana rozwinęła się niebawem legenda. Głosiła ona, że Jan Nepomucen był spowiednikiem żony Wacława IV, królowej Joanny. Zazdrosny król próbował się dowiedzieć od Jana, co wyznała mu na spowiedzi jego żona. Kapłan zasłaniając się tajemnicą spowiedzi, odmówił udzielenia jakiejkolwiek informacji. To miało właśnie rozwścieczyć Wacława tak bardzo, że postanowił zabić Jana Nepomucena. Bardziej prawdopodobna jest wersja, że król Wacław IV kazał zamordować znienawidzonego wikariusza generalnego za to, że ten nie zgadzał się na częste ingerencje króla w sprawy kościelne i sprzeciwiał się jego decyzjom.
Kult Jana Nepomucena jako męczennika rozwinął się za pośrednictwem jezuitów i franciszkanów po beatyfikacji w 1721 i kanonizacji w 1729 r. Św. Jan Nepomucen jest patronem Czech, a także Dolnego Śląska, archidiecezji katowickiej i diecezji opolskiej, ponadto patronem księży, żeglarzy i flisaków, opiekunem mostów. Jan Nepomucen przedstawiany jest zawsze w stroju kapłańskim, na głowie ma biret, na szyi stułę, w ręku palmę, krzyż i księgę, a palcem dotyka ust (symbol tajemnicy spowiedzi). Często wokół głowy męczennika jest sześć gwiazd, ponieważ według legendy miały one ukazać się w miejscu, gdzie poniósł śmierć.