Do Poznania siostry ze Zgromadzenia św. Elżbiety przybyły w 1871 r. W 1883 r. rozpoczęły budowę swojego domu zakonnego przy ulicy Łąkowej. Obiekt oddany został do użytku w 1885 r. W 1908 r. obok niego zaczął powstawać szpital prowadzony przez siostry. Budynek ukończony w 1909 r. szybko okazał się niewystarczający ze względu na rosnącą liczbę pensjonariuszy. Rozbudowano go w latach 1910-1913. W 1930 r. powstała ostatnia część kompleksu Elżbietanek. Był nim dom od strony drogi prowadzącej do kościoła Bożego Ciała.
Po II wojnie światowej szpital odebrano zakonnicom i upaństwowiono. Powrócił do nich w 2012 r. zniszczony i wymagający wielu nakładów na remont. Zarówno dom zakonny, jak i szpital wzniesiono w stylu łączącym elementy neogotyckie i neorenesansowe. Zdobienie fasad tworzy układana we wzory ceramiczna cegła. Od strony ulicy Łąkowej zwracają uwagę trzy imponujące szczyty oraz smukła wieżyczka nad klatką schodową z windą. Od strony dużego dziedzińca widnieje zaokrąglona ściana kaplicy zakonnej.
Opuszczony przez Uniwersytet Medyczny szpital czeka obecnie na nowe przeznaczenie.