Wśród konspiracyjnych oddziałów Armii Krajowej działających na terenie Warszawy był 7. Pułk Piechoty „Garłuch”, którego rejonem operacyjnym było Okęcie. Oddział został utworzony już w 1939 r. pod nazwą „Orzeł Biały”. Jego członkami zostali oficerowie i żołnierze 7. Pułku Piechoty Legionów. Z czasem oddział połączono z plutonami Warszawskiej Organizacji Wojskowej, tworząc pułk „Garłuch” Armii Krajowej. Pułk przed wybuchem powstania warszawskiego liczył około 2300 żołnierzy.
W planach powstańczych 7. Pułkowi Piechoty „Garłuch” przydzielono zadanie opanowania i utrzymania lotniska na Okęciu. Kompanie pułku uderzyły na niemieckie pozycje 1 sierpnia 1944 r. Niestety silna obrona niemiecka odparła atak powstańców. Żołnierze „Garłucha” przedostali się do Lasów Chojnowskich, Puszczy Kampinoskiej i innych części stolicy, gdzie kontynuowali walkę w innych strukturach AK.
W latach 90. XX w. uczczono pamięć żołnierzy-powstańców z 7. Pułku Piechoty „Garłuch” pomnikiem przy ulicy 17 Stycznia. Stanął tutaj nieprzypadkowo, gdyż w miejscu tym 1 sierpnia 1944 r. znajdował się bunkier, z którego hitlerowcy prowadzili ostrzał nacierających powstańców. Od ich kul zginęło na przedpolach lotniska około 120 żołnierzy. Rannych pozostawionych na polu walki Niemcy dobili. Pomnik ku czci poległych tworzą głaz z okolicznościową inskrypcją i stojący obok krzyż.