Aleje Karola Marcinkowskiego od końcowych lat XVIII w. jest reprezentacyjną arterią Poznania. Zaprojektowane przez architekta Davida Gilly’ego już wówczas były nowatorskim rozwiązaniem. Dwie jezdnie rozdzielał ciąg spacerowy z drzewami i małą architekturą ogrodową. Po obu stronach szerokiej ulicy z czasem skromną zabudowę zastąpiły reprezentacyjne obiekty publiczne oraz okazałe kamienice. Dziś te, które ocalały po walkach o Poznań toczonych w styczniu i lutym 1945 r., odnowione w ostatnich latach stanowią atrakcję stolicy Wielkopolski.
Pod numerem 2 w północnej części Alej Marcinkowskiego stoi okazała kamienica z 1891 r. Należała ona do znanej w Poznaniu poetki i działaczki związanej z kulturą Marii Paruszewskiej. W jej tętniącym życiem mieszkaniu gościło wielu wybitnych twórców i artystów tamtych czasów. U Paruszewskiej bywali m.in. Artur Rubinstein, Feliks Nowowiejski, Ludomir Różycki oraz Ada Sari. Mieszkańcem tej kamienicy w latach 1920-1922 był Roman Dmowski. Pamięci Paruszewskiej i Dmowskiego poświęcone są tablice po obu stronach wejścia do kamienicy.
Budynek wpisano do rejestru zabytków w 2008 r., niestety latami zaniedbywany wymaga dziś rewaloryzacji.