Niewielka Niewikla to miejscowość położona kilka kilometrów na północny wschód od Płońska.
Pałac wzniesiony został u schyłku XIX stulecia przez ówczesnego właściciela majątku - Ludwika Kadłubowskiego. Przed wybuchem II wojny światowej dobra należały do Tadeusza Abramowicza, a łączny areał ziem wynosił 400 hektarów. Po 1945 roku stanowił własność miejscowej Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej. Na początku lat 80. ubiegłego stulecia wykonano remont kapitalny budynku, psując jego wygląd, inaczej mówiąc - kształt wizualny. Od kilku lat jest to własność prywatna systematycznie doprowadzana do starej świetności.
Budowla posiada cechy neorenesansu. Jest podpiwniczona, częściowo piętrowa, po części parterowa, wymurowana z cegły, z mieszkalnym poddaszem. Nieregularną, urozmaiconą bryłę wzniesiono na wydłużonym planie. Pałac oprócz oryginalnego kształtu posiada także dwie charakterystyczne cechy: znajdującą się w elewacji południowej-tylnej czworoboczną wieżę nakrytą blaszanym, spiczastym hełmem oraz wejście z boku, w ryzalicie zwieńczonym trójkątnym szczytem, od strony południowej. Układ wnętrz jest wielotrakowy, dachy są czterospadowe na chwilę obecną (pałac od kilku lat jest w ciągłym remoncie) bez pokrycia.
Wokół budynku znajdują się pozostałości parku krajobrazowego z dwoma stawami: jeden na terenie ogrodzonym, drugi - zarybiony, miejsce spotkań miejscowych - i nie tylko - wędkarzy. Na uwagę zasługuje także położona kilkaset metrów na wschód od pałacu stara, podworska aleja wierzbowa.