Do XVIII wieku na północ od Wzgórza Przemysła w Poznaniu, w bezpośrednim sąsiedztwie Starego Miasta znajdowało się przedmieście Glinki. Na jego terenie działały głównie cegielnie. W XVIII wieku część tych terenów kupił Jan Geisler i od tego czasu rozpoczął się okres ich zagospodarowywania. Trwał on w XIX wieku, gdy właścicielami byli Sapiehowie. Od ich nazwiska nazywano go Placem Sapieżyńskim.
Początkowo pierzeje placu obiegały skromne domy mieszczańskie, które z biegiem lat zastępowały okazałe kamienice. Niestety walki o Poznań zimą 1945 roku przyniosły zniszczenie historycznej zabudowy. Jedyną oryginalną kamienicą przy Placu Wolności, a właściwie przy zamykającej go od południa ulicy 23 Lutego (dawniej Friedrichstrasse i Pocztowa) jest dom noszący nr 28.
Obiekt ten wzniesiono w początkach XX wieku. Duża, wieloosiowa, czteropiętrowa kamienica reprezentuje przykład neorenesansu modnego w ówczesnej architekturze. Frontową elewację zdobią dwa szerokie wykusze, pomiędzy którymi umieszczono długie balkony. Górną partię tej elewacji zakończono trzema szczytami o renesansowych spływach. Dziś tłem dla kamienicy stał się zbudowany w ostatnich latach zamek Przemysła.