Łaziska Dolne wchodzą dziś w skład administracyjny Łazisk Górnych, które są jednym z najmniejszych miast na terenie wschodniego Górnego Śląska. Na najwyższym punkcie wysokościowym Łazisk Dolnych (ok. 350 m n.p.m), tuż przy granicy administracyjnej z Mikołowem w roku ok. 1926 wybudowano wieżę ciśnień pełniącą od tej chwili funkcję zbiornika wodnego zaopatrującego w wodę m.in. Mikołów, Łaziska Dolne, Górne i Średnie. Trzon budowli wykonano z żelbetu. Podtrzymuje on sześcioboczny zbiornik przekryty sześciopołaciowym dachem pokrytym dachówką ceramiczną. Przy trzonie wieży prowadzi do niedawno jeszcze użytkowanej części mieszkalnej, niesymetryczna klatka schodowa.
W ostatnich dniach sierpnia 1939 roku na wieży zorganizowano punkt obserwacyjny, z którego można było dostrzec pozycje wyjściowe oddziałów Wehrmachtu z okolic Krywałdu ( dziś dzielnica Knurowa ), gdzie przebiegała powersalska granica polsko-niemiecka. Tak daleki zasięg obserwacyjny był też z innego względu - wówczas zabudowa była nieco rzadsza za to powietrze ogólnie mniej przejrzyste, ale wygląda na to, że w ostatnich dniach sierpnia wyjątkowo było czyste. Kolejnym czynnikiem mogło być ukształtowanie terenu na mniej więcej tych samych poziomach, ok. 350 m n.p.m, jak wspominają „źródła”.
W chwili obecnej (2014 rok) wieża jest wystawiona na sprzedaż ale jeśli nie znajdzie się w najbliższym czasie inwestor, ta całkiem sympatyczna budowla może zniknąć z pola widzenia łaziszan i mikołowian (choć niewątpliwie jedni i drudzy sobie nie wyobrażają, by w okolicach zabrakło takiej budowli). A przecież w chwili jej wzniesienia zaopatrywała w wodę Mikołów i całe ówczesne Łaziska, co zapobiegało ponownemu deficytowi wody jaki ponownie nastąpił przed I wojną światową.
Po II wojnie światowej znaczenie wieży zmalało i chyba nie tylko łazisko-mikołowskiej, gdyż nastąpił rozwój Łazisk Górnych, Dolnych, Średnich, Orzesza i Mikołowa, poprzez budowanie nowych osiedli mieszkalnych, zakładów przemysłowych, czy rozbudowa już istniejących, a to zwiększało zapotrzebowanie na wodę, której zaczęto szukać na szerszą skalę. Po wybudowaniu sztucznego zbiornika w Goczałkowicach-Zdroju, na mikołowskich Groniach wybudowano żelbetowe, olbrzymie zbiorniki, skąd jeszcze w latach 50. XX wieku dostarczano wodę do górnośląskich miast.