Polska Amazonia
W granicach Narwiańskiego Parku Narodowego chroniony jest unikalny w skali Europy układ hydrologiczny Narwi. To jedyna na naszym kontynencie nizinna rzeka anastomozująca. Ten rzadko spotykany typ rzeki występuje właśnie na odcinku pomiędzy Surażem na południu a Rzędzianami na północy. Narew tworzy tutaj skomplikowaną sieć rozdzielających się i ponownie łączących się ze sobą odnóg. Nie ma tu jednego dominującego koryta rzecznego, ale kilka równorzędnych, przeplatających się ze sobą koryt, z zakolami i lokalnymi zastoiskami.
Z badań wynika, że część wód nie płynie siecią widocznych korytarzy, lecz przepływa pod zwartymi masami szuwarów, tworzących dach nad podziemnymi strumieniami. Ten ciekawy i tak bardzo nietypowy układ rzeczny wynika z charakteru doliny, po której wody płynęły szerokim, płytkim rozlewiskiem przedzielonym kilkoma morenowymi progami. Pomiędzy progami utworzyły sięsprzyjające piętrzeniu wód baseny.
W granicach parku narodowego znalazł się ostatni fragment unikalnej doliny narwiańskiej. Od początku lat 70. ubiegłego wieku prowadzono intensywną meliorację bagien, począwszy od ujścia Biebrzy do Narwi. To, co zdążono wówczas zrobić, spowodowało zniszczenie naturalnego anastomozującego dzieła natury - nadmierne przesuszenie bagien, obniżenie wód gruntowych i zanikanie warstwy torfu. W okolicy wsi Rzędziany (wieś rodzinna Rzędziana, służącego Skrzetuskiego) prowadzone są obecnie działania zmierzające do przywrócenia naturalnego charakteru uregulowanemu fragmentowi doliny Narwi.
Wielkim walorem parku oprócz zbiorowisk wodnych, roślinności szuwarowej i zaroślowej jest 200 gatunków występujących tu ptaków, z czego ponad 150 gniazdujących. Są wśród nich rzadkie i ginące gatunki: bąki, dublety, kropiatki, świstuny, wodniczki, sowy błotne, derkacze i bieliki. Dolina Narwi razem z Kotliną Biebrzy stanowią ostoję ptactwa o pierwszorzędnym znaczeniu dla Europy. W herbie Narwiańskiego Parku Narodowego występuje drapieżny błotniak stawowy.