Lwówek Śląski należy do najstarszych miast Dolnego Śląska. „Miasto lwa” swoje początki miało już w XII wieku. Położenie na szlaku handlowym Via Regia oraz złoża złota w okolicach stały się przyczynkami szybkiego rozwoju osady. Książę Henryk l Brodaty widząc takie perspektywy nadał Lwówkowi w 1217 r. prawa miejskie oraz związane z nimi przywileje. W XIV wieku, gdy zaczęły wyczerpywać się złotonośne złoża w mieście zaczęło rozwijać się rzemiosło, a sztandarową branżą stało się sukiennictwo.
Koniec prosperity gospodarczej przyniosła wojna trzydziestoletnia oraz pożary. Liczba mieszkańców Lwówka z 11 tysięcy w XIV wieku spadła do 2 600 pod koniec XVIII stulecia. Sytuacja zaczęła się poprawiać w drugiej połowie XIX wieku. Jedną przyczyn poprawy koniunktury gospodarczej Lwówka Śląskiego było uruchomienie połączeń kolejowych oraz węzłowej stacji w mieście. W 1885 r. zaczęły kursować pociągi pomiędzy Lwówkiem i Gryfowem Śląskim, a w 1895 r. do Nowej Wsi Grodziskiej. W 1904 r. oddano do użytku połączenie do Zebrzydowej (odcinek tzw. Kolei Doliny Bobru), a po pięciu latach do Jeleniej Góry.
Stacja Lwówek rozbudowywana była we wspomnianym okresie. W 1885 r. oddano do użytku budynek dworca oraz towarzyszące mu obiekty. W następnych latach wzniesiono parowozownię i wieżę ciśnień. Początkowo ziemne perony przebudowano w 1904 r. Wówczas wzniesiono na nich wiaty oraz połączono przejściem podziemnym.
Do końca 2011 r. sukcesywnie zlikwidowano większość linii wybiegających z Lwówka Śląskiego. Pozostał tylko odcinek do Jeleniej Góry obsługiwany przez pociągi Kolei Dolnośląskich. Budynek dworca pełni dziś funkcje mieszkalne, a w zabudowaniach stacyjnych prowadzona jest nowa działalność. Remontowi w ostatnim okresie poddano zadaszenie peronów, ale stan przejść podziemnych jest zły.