Złotoryja uznawana jest za najstarsze miasto w Polsce. Na pewno posiada najstarszy dokument potwierdzający nadanie jej przywilejów miejskich na prawie magdeburskim. Nadał je miastu w 1211 r. książę Henryk I Brodaty. Złotoryja od samego początku swojego istnienia była miastem zamożnym, najpierw dzięki wydobyciu złota a po wyczerpaniu złóż, dzięki przedsiębiorczości rzemieślników i kupców.
Obszar miasta w średniowieczu otoczyły obwarowania z czterema bramami, które poprzedziły fosa i wał ziemny. Umocnienia te rozebrano w większości w XIX wieku umożliwiając miastu rozbudowę. Koniec XIX i początek XX wieku był sprzyjającym gospodarczo okresem dla Złotoryi. Na miejscy rozebranych murów i zasypanej fosy utworzono planty, popularne wówczas ciągi zieleni. W ich sąsiedztwie wzniesiono wiele interesujących kamienic i miejskich willi.
Jednym z takich ciekawych obiektów jest willa przy obecnym Placu Władysława Reymonta 6. Mieści się w niej Urząd Stanu Cywilnego. Willa jest zabytkiem o znaczeniu lokalnym ujętym w ewidencji prowadzonej przez Dolnośląskiego Konserwatora Zabytków.