Wieleń nad Notecią to miejscowość o ciekawej kilkusetletniej historii. Do końca XVIII wieku należała do wielu polskich arystokratycznych rodów. W 1789 r. ostatnia polska właścicielka Joanna Sapieżyna sprzedała miasto i swoje dobra hrabiemu Aleksandrowi von Blankensee. Od połowy XIX wieku do 1919 r. władali nimi von Schulenburgowie.
Do 1919 r. rozwijała się głównie część miasta położona na południowym brzegu Noteci. Po ustaleniach Traktatu Wersalskiego kończącego I wojnę światową Wieleń stał się miastem granicznym. Na północnym brzegu powstało nowe niemieckie miasto noszące nazwę Deutsch Filehne. Dziś warto zajrzeć zarówno do „starego” i „nowego” Wielenia, aby zobaczyć ich atrakcje.
W drugiej połowie XIX wieku rozpoczął się intensywny rozwój Wielenia. Miasto zawdzięczało to uregulowaniu Noteci i budowie linii kolejowej z Tczewa do Kostrzyna nad Odrą. W 1887 r. decyzją władz pruskich Wieleń stał się siedzibą powiatu. Dla władz starostwa wzniesiono w końcowych latach XIX wieku siedzibę przy dzisiejszej ulicy Chopina.
Budynek o rozbudowanej bryle otrzymał modną wówczas secesyjną formę nawiązującą do epoki renesansu. Inwestycję ukończono w 1895 r. Po likwidacji w 1919 r. starostwa pełnił różne funkcje. Dziś mieści się tutaj Dom Pomocy Społecznej.
Budynek dawnego starostwa wraz z otaczającym go parkiem wpisany został do rejestru zabytków 9 stycznia 2001 r. decyzją Wielkopolskiego Konserwatora Zabytków nr 45/Wlkp/A. Identyfikatory w NID 649969 i 649970.