Ta kamienica podobnie jak ta pod numerem 42 była własnością Walentego Reszki, została przebudowana w XVI wieku przez włoskich artystów pracujących przy budowie ratusza, czego dowodem mogą być odkryte ponad 20 lat wystrój malarski, a zwłaszcza kasetonowy strop który był wypełniony półplastycznymi główkami. W latach powojennych zrekonstruowano kryształowe sklepienie sieni, a także fasadę z pocz. XIX wieku. Zarówno kamienica pod numerem 42 i 43 są na tyle piękne, że powstał już w latach 80-tych XX wieku pomysł utworzenia Muzeum Poznańskiego Patrycjatu, niestety brak środków przesądza o braku realizacji pomysłu.