Dzisiejsza ulica Noakowskiego w Warszawie została wytyczona w XVIII wieku i stanowiła fragment ulicy Polnej. Tereny położone przy niej pozostawały jednak niezabudowane praktycznie do końcowych lat XIX wieku. W 1905 r. Aron Oppenheim, jeden z właścicieli gruntów zapoczątkował ich parcelację pod nową zabudowę. Na działkach powstały nowoczesne, modernistyczne kamienice wyróżniające się w krajobrazie Warszawy. Kilka z nich ocalało z wojennej pożogi i dziś są przykładem zmian w architekturze stolicy początków XX stulecia.
Wśród zabudowy ulicy Noakowskiego warto zwrócić uwagę na kamienicę noszącą numer 12. Została zbudowana w 1912 r. w zdobywającym na popularności stylu modernistycznym, choć jej wnętrza nosiły jeszcze detale secesyjne. Siedmiokondygnacyjna kamienica charakteryzowała się proporcjonalną fasadą z szerokim wykuszem z balkonami po bokach. W niewielkim, pierwszym z dwóch, podwórzu-studni w czasie okupacji mieszkańcy zbudowali kapliczkę z figurą Matki Boskiej zachowaną do dziś.
Kamienica przy ulicy Noakowskiego 12 została 2 lutego 1994 r. prawnie chronionym zabytkiem. Wpisu dokonano decyzją 1568-A, a w rejestrze NID nadano jej identyfikator 625914.