Na rogu rynku w Pszczynie, u zbiegu ulic Bankowej i Piastowskiej, na przełomie lat 1748/49 funkcjonowała karczma miejska (Stȁdtisches Schankhaus). Karczma spłonęła podczas nieszczęśliwego pożaru miasta. Po otrzymaniu 220 talarów wsparcia pożarowego i pomoc przy odbudowie właściciel postawił w tym samym miejscu nowy, murowany, dwukondygnacyjny budynek z parterową oficyną w podwórzu. Od 1848r. umieszczono w nim Sąd Książęcy Anhaltów, później Królewski Sąd Powiatowy i Sąd Obwodowy (Amtsgericht zu Pless).
Na początku XX wieku kamienicę kupili „budowlańcy” Fritz Saeftel i jego syn Gustaw i została gruntownie przebudowana oraz zaadaptowana na siedzibę firmy budowlanej Saeftela i wynajem pomieszczeń na działalność gospodarczą. Po przejściu w 1742 r. Górnego Śląska pod panowanie Prus władze rozpoczęły wprowadzanie w terenie własnej administracji i ówczesne Pszczyńskie Wolne Państwo Stanowe przekształcone zostało w powiat pszczyński z nadanym królewsko-pruskim starostą na czele. Równocześnie zaczęły obowiązywać pruskie prawa i przepisy regulujące wszystkie dziedziny funkcjonowania miasta.
W 1838 r. przyjęto regulacje związane z organizacją kas oszczędnościowych na Górnym Śląsku. W 1860 r. , w powiecie pszczyńskim, powołano Powiatową Kasę Oszczędności Powiatu Pszczyńskiego (Kreis-Sparkasse Pless). Pierwszą, honorową klientką kasy, była księżna pszczyńska, która w dniu 13 marca 1860 r. wpłaciła 4 talary. W związku z tym, że kasa była bezpieczniejszą niż banki komercyjne placówką bankową, miała znaczne powodzenie wśród uboższych, nastawionych na oszczędzanie i zaciąganie tanich kredytów mieszkańców miasta. Od 1907r. PKKO PW mieściła się w kamienicy Saeftela, którą w 1913r. wykupił Wydział Powiatowy w Pszczynie.
W okresie II wojny światowej okupant przejął pod własną administrację wszystkie banki, w tym KKO w Pszczynie. Pracownicy banku zdołali ukryć polskie księgi rachunkowe i dokumentację finansowo-kredytową przed wejściem wojsk niemieckich, co sprawiło znaczne problemy w funkcjonowaniu banku w okresie okupacji. Po wojnie, na mocy dekretu o reformie bankowej z dnia 25 października 1948r., w całej Polsce podjęto likwidację i podporządkowano KKO Narodowemu Bankowi Polskiemu, a majątek przekazano Skarbowi Państwa. Po wyodrębnieniu z NBP w 1988 r. Banku Śląskiego, przejął on administrowanie budynkiem, który później zajmował Bank Śląski S.A., a po 2001 roku, utworzona ING Bank Śląski Spółka Akcyjna.
Obecnie, po opuszczeniu przez bank, kamienica jest wynajmowana pod działalność gospodarczą m.in. lokale gastronomiczne i placówki handlowe.