Wieś powstała w połowie XIV w i najprawdopodobniej pierwszy kościół wybudowany został zaraz po jej założeniu, jednak najwcześniejsze wzmianki o świątyni w tej miejscowości pochodzą z roku 1480. Należy więc przyjąć iż kościół powstał wcześniej ale zniszczony został podczas wojny trzynastoletniej, a następna budowla podczas wojny w latach 1519-1521. Dokładnie udokumentowany jest natomiast fakt ponownej konsekracji, której dokonał biskup Marcin Kromer w 1580 r. nadając mu tytuł św. Mikołaja.
Kilka lat później wybudowano nowy kościół, który biskup Szymon Rudnicki konsekrował 19 sierpnia 1612 r. dodając za patrona św. Antoniego Padewskiego. Ten obiekt przetrwał aż do roku 1910, kiedy to spłonął w dość tajemniczych okolicznościach. Według ustnej tradycji przekazywanej przez mieszkańców, kościół uległ zniszczeniu przez burzę ale też do tego faktu przyczynili się sami parafianie. Podobno wstydzili się iż mają kościół drewniany a chcieli mieć murowany, zawczasu więc wyniesiono całe wyposażenie i czekano na wspomnianą burzę z piorunami. Kościół spłonął a parafianie wystawili nowy i murowany, kolejnej konsekracji dokonał biskup pomocniczy Edward Herrmann w dniu 9 czerwca 1913 roku.
Jest to budowla orientowana, trójnawowa. Kościół wzniesiono w stylu neogotyckim z cegły, na kamiennej podmurówce. Strona zachodnia to smukła wieża o dwuspadowym dachu zwieńczonym latarenką, od wschodu znajduje się prezbiterium zamknięte ścianą prostą. Korpus został oszkarpowany a jego ściany podzielono wąskimi oknami ostrołukowymi, wnętrze przykryto sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Wyposażenie świątyni jest w większości również neogotyckie i pochodzi z początku XX w. ale zachowało się również kilka starszych rzeźb a także dwa barokowe krucyfiksy, godne uwagi są również cenne zabytki sztuki złotniczej.
Kościół w Biesowie w roku 2000 wpisany został do rejestru zabytków.