Biesowo, czyli dawny niemiecki Gross Bössau, to wieś parafialna z górującym w centrum kościołem Świętych Michała i Antoniego Padewskiego, wzniesionym w latach 1910 – 1911 na miejscu poprzedniego. Pierwsze wzmianki o tym miejscu pochodzą z 1354 roku, gdzie wspomina się osadę jako dobra szlacheckie. Współcześnie jest to wieś sołecka i warto nadmienić, że w roku 2003 Biesowo zwyciężyło w konkursie na najpiękniejszą wieś Warmii i Mazur.
Skupiając się na miejscach wartych obejrzenia, to parafialny kościół nie jest jedyną atrakcją. Jak przystało na warmińską wieś napotkamy tu typowe dla tego regionu kapliczki przydrożne. W samym Biesowie i okolicy jest ich siedem, umiejscowionych zarówno we wsi jak i przy drogach do niej prowadzących. Czas ich powstania datuje się na koniec XIX i początek XX wieku, dwie datowane są nawet na rok 1889 i 1921. Charakteryzuje je bardzo podobny styl architektoniczny jak i wygląd - murowane z czerwonej cegły. Niektóre otynkowane, jedno i dwukondygnacyjne. Większość wnęk kapliczek zawiera figury wotywne lub krzyże, ale są też i opuszczone, pozbawione religijnych elementów.
Obiekty wieńczą daszki dwuspadowe, ale kapliczka przy drodze do miejscowości Czerwonka, o bardziej rozbudowanej formie, zakończona jest konstrukcją wielospadową. Warto tu nadmienić o budowli wkomponowanej w mur kościelny. Jest to obiekt posiadający wszelkie przymioty kapliczki, ale zarazem raczej nią niebędący. Przyglądając się ikonografii zawartej w niszy, jest to najprawdopodobniej pomnik upamiętniający mieszkańców poległych podczas I wojny światowej.
W wysokiej ostrołukowej wnęce znajduje się płaskorzeźba przedstawiająca Marię z ciałem Chrystusa na kolanach, a wokół niej widnieje siedem mieczy. Jest to niespotykany w warmińskich kapliczkach typ ikonograficzny, łączący temat Piety i Siedmiu Boleści. Połączenie to, mimo braków innych elementów, świadczy właśnie o funkcji upamiętniającej poległych.
Pomimo braku kurateli konserwatora zabytków, większość kapliczek jest w dobrej kondycji i pod opieką mieszkańców.