Długoszyn to spora wieś w pobliżu Sulęcina na Ziemi Lubuskiej. Pierwszy o niej dokument pisany z roku 1286 mówi o przekazaniu jej templariuszom. Podobnie jak wiele innych posiadłości na tym terenie po kasacie zakonu templariuszy w XIV wieku, stała się własnością joannitów.
Obecny kościół parafialny Matki Boskiej Różańcowej wzniesiono w latach 1733 - 36 i miał wówczas drewnianą wieżę. W roku 1895 świątynię odremontowano, a dwanaście lat później drewnianą wieżę zastąpiono nową, murowaną z kamienia. Kościół bardzo ucierpiał podczas ostatniej wojny i przez kilkanaście lat po akcji wysiedleńczej nie był użytkowany. Dopiero po remoncie w 1959 roku przekazano go nowo osiadłej po wojnie społeczności katolickiej. Początkowo był filią parafii św. Henryka w Sulęcinie, ale od 1978 roku pełni rolę głównej świątyni w parafii długoszyńskiej.