Zjeżdżając w kierunku Izbicka (jest widoczny drogowskaz) z trasy relacji Strzelce Opolskie-Gogolin (DW 409) - z której widać również zbocza Góry Świętej Anny - po drodze przejeżdża się przez centrum wsi Siedlec. We wsi oprócz figur z XVIII wieku: św. Floriana i św. Jana Nepomucena znajduje się całkiem przyzwoita kaplica. Została zbudowana na terenie posiadłości państwa Piechaczków, a za jej patrona obrano św. Floriana, który również patronuje wsi.
Przypuszczalnie geneza patronatu św. Floriana sięga roku 1797, kiedy to we wsi wybuchł groźny pożar, w wyniku którego miejscowość dość mocno ucierpiała. Zdołano go opanować dopiero w miejscu, gdzie stoi figura św. Floriana. Od tego czasu mieszkańcy wsi każdego roku z idą procesją spod pomnika, aby dotrzymać ślubowania złożonego po wielkim pożarze.
Kaplica zbudowana jest na planie zbliżonym do prostokąta, z dzwonnicą na planie kwadratuod frontu, przez którą wchodzi się do wnętrza “małej świątyni”. Jej korpus został przekryty dwupołaciowym dachem pokrytym współczesną dachówką ceramiczną typu karpiówka. Bryła kaplicy została otynkowana tynkiem koloru zbliżonego do żółtego odcienia, co doskonale współgra ze światłem słoecznym, kiedy pada ono na centrum wsi, oświetlając kaplicę. Nawet, jeśli jest już słabe pod koniec dnia czy w okresie jesienno-zimowym, to i tak podkreśla swymi promieniami obecność kaplicy we wsi od ponad 100 lat.
Kaplica zamknięta jest prostą ścianą od tyłu, a więc nie posiada standardowej absydy, często spotykanej przy tego typu budowlach. W częsci dzwonnicy, od frontu, w otworze drzwiowym zwieńczonym lekkim, półokrągłym łukiem osadzono dwuskrzydłowe, pełne drzwi wykonane z wąskich desek (listew), nieco przypominające bramy w kamienicach z XIX wieku, czy też bramę wjazdową osadzoną w budynkach bramnych poprzedzających niegdyś zabudowania zamkowe czy dworskie.
Nad otworem drzwiowym dzwonnicy widoczna jest data budowy małej budowli sakralnej (1908), a nad nią płytka bruzda, w której umieszczono krzyż z figurą Ukrzyżowanego. Być może jest to dawny otwór okienny, który został zamurowany, ale z jakich powodów, źródła na ten temat milczą. Po bokach dzwonnicy, na poziomie “płytkiej bruzdy” widoczne są małe okienka zwieńczone półokrągłym łukiem, podobnie jak bruzda od frontu.
Wieża dzwonnicy została przekryta dachem hełmowym zwieńczonym małą wieżyczką na sygnaturkę. Elewacje boczne nie są w jakiś sposób zdobione ale widoczne jest coś w rodzaju filaru, być może pełniącego jakąś funkcję konstrukcyjną lub ozdobną. Oprócz tego kaplica doświetlona jest w dwóch bocznych elewacjach trzema wąskimi okienkami osadzonymi niemal obok siebie, nieco przypominającymi kościelne.
Wewnątrz kaplicy, po otwarciu pełnych drzwi znajdziemy się w jej przedsionku, w którym zahaczony jest sznur do uruchamiania sygnaturki, nadal oznajmiającej śmierć jednego z mieszkańców, czy wzywającej na któreś z nabożeństw-po czym od części głównej kaplicy dzielą nas dwuskrzydłowe (przypuszczam, oryginalne), drzwi, mniej więcej w połowie płycinowe a powyżej przeszklone, miejscami zdobione “małymi witrażykami”. Po otwarciu tychże drzwi ukazuje się dość bogato zdobione w różne figury świętych wnętrze kaplicy.
Na wprost, we wnęce zakończonej półokrągłym łukiem stoi figura Matki Boskiej z rozłożonymi dłońmi, z koroną na głowie, w otoczeniu małych aniołków u stóp. Po lewej stronie od niedużego, drewnianego ołtarzyka wisi obraz z Najświętszym Sercem Pana Jezusa, a po prawej stronie Najświętszego Serca Matki Bożej. Na prawej ścianie, na kaskadowym wsporniku stoi figurka Dzieciątka. Po lewej stronie, naprzeciw figurki Dzieciątka,stoją figurki: Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pozostałe widoczne elementy wyposażenia, to sprzęty do celebrowania nabożeństw.
Kaplica jest otwarta dla mieszkańców i gości odwiedzających czy też jedynie przejeżdżających przez wieś, lecz wiadomo, że do jakiejś określonej pory lub do czasu zakończenia nabożeństwa w danym dniu.