Pałac w Chrycynnie został wybudowany w 1845 r dla właścicieli majątku nasielskiego Jana Koźmińskiego, w stylu neogotyckim według projektu architekta Henryka Marconiego i został wzniesiony na planie prostokąta.
Był to budynek dwupiętrowy murowany z cegły, otynkowany z poddaszem, który został pokryty czterospadowym dachem. Posiadał elewację dziewięcioosiową z trzyosiowym, dwupiętrowym ryzalitem środkowym z ostrołukowymi oknami i wejściem do przedsionku, który był zwieńczony zamkniętą uskokowo ścianą szczytową i spięty z dwóch stron oktagonalnymi filarami. Pałac posiadał stylizowane zwieńczenia, opaski okienne i przypory. Przy budynku został wzniesiona czteroboczna wieża. Całość otaczał park krajobrazowy z stawami.
W 1846 właścicielem pałacu został Aleksander Kurtz, a następnie w 1910 r. przeszedł w rękach rodziny Rościszewskich. W 1939 r. pałac został przejęty przez okupanta niemieckiego i przeznaczony został na biura dla pobliskiego lotniska. Po wyzwoleniu został zajęty przez żołnierzy Armii Czerwonej i umiejscowiono w nim szpital wojskowy. W grudniu 1945 r. Sowieci opuszczając pałac wysadzili go w powietrze.
W 1993 r. ruiny pałacu z parkiem zostały zakupione przez prywatnego inwestora, gdzie nadal obiekt podlegał dalszej ruinie. Dopiero w latem 1999 r. kupili go państwo Ewa i Krzysztof Poszepczyńscy, którzy to poszukiwali terenu pod stadninę koni arabskich. W 2000 r. podjęta została decyzja o odbudowie pałacu, która została zakończona w 2004 r. Właściciele zrezygnowali z odbudowy przylegającego do korpusu głównego skrzydła bocznego, który to ma przypominać burzliwe losy pałacu.