Pałac zbudowany w latach 1877-1880. W 1904 roku przeszedł na własność armii pruskiej, 1918 - 1939 w gestii polskiego wojska, w czasie wojny - armii Rzeszy (feldmarszałek Rommel miał tu ćwiczyć swoje wojska przed inwazją w Afryce), a po II wojnie światowej stał się siedzibą dowództwa miejscowego garnizonu LWP. Od roku 2008 jest w prywatnych rękach, jest stopniowo restaurowany. Obecnie mieści się w nim hotel i restauracja.
Pierwsza wzmianka o Biedrusku pochodzi z 1388 r., kiedy Besdrofsko wymieniane jest jako własność braci Bielawskich. Kolejne zapiski na kilkaset lat wiążą miejscowość z cysterkami z Owińsk . Różne źródła datują fakt ich przybycia z Trzebnicy między XIII a XV wiekiem, dlatego nie wiadomo zbyt precyzyjnie jak długo władały biedruskim majątkiem (200 czy 500 lat). Wiadomo za to całą pewnością, że utraciły go wskutek konfiskaty dóbr klasztornych w roku 1797 i wtedy przeszedł w ręce pruskiej rodziny von Treskow.
Ponad stuletni okres gospodarowania przez von Treskowów zaowocował m.in. budową w latach 1877 – 1880 przez ostatniego właściciela z tego rodu - Albrechta Ottona Maksymiliana - wspaniałego kompleksu pałacowo-parkowego. Po dwudziestu kilku latach (1904) Albrecht sprzedał majątek armii niemieckiej. Od tej chwili pałacowi i zabudowaniom dworskim nadano nazwę Weissenburg. W szybkim tempie zaczęły też powstawać dookoła obiekty obozu wojskowego Baraken Lager, ale to już zupełnie inna historia.
Neorenesansowy pałac wg projektu utalentowanego architekta, Ludwika Huhna stanął na nadwarciańskiej skarpie. Zbudowany na planie prostokąta, ma wysoką, czterokondygnacyjną wieżę z otoczonym balkonikiem punktem widokowym na szczycie. Wejście główne z kolumnowym gankiem usytuowano nietypowo, bo w bocznej fasadzie. Na ganku opiera się balkon. Ciekawą uskokową elewację całości zdobią elementy architektoniczne nawiązujące do renesansu – kolumny, pilastry, tralki, boniowania. Od strony ogrodu duży taras, w elewacji wieżowej – wbudowano niewielką, przeszkloną oranżerię.
We wnętrzach uwagę zwraca znajdująca się na parterze sala balowa, piękne piece kaflowe, odrestaurowane oryginalne sztukaterie, wspaniała stolarka, posadzki i sufity. Reprezentacyjny westybul oświetlony jest świetlikiem w dachu, a na piętrach znajdują się obecnie pokoje hotelowe (42 pokoje dla ok. 100 osób). W piwnicach działa Restauracja Pałacowa, w której oglądać można również wystawę związaną z wojskowością. Będąc tam warto też przekroczyć drzwi oznaczone tabliczką „Muzeum Ziemi Biedruskiej”. Prowadzą one do tunelu z historią Biedruska. Ekspozycja sprzętu wojskowego znajduje się także na zewnątrz, w parku.
Pałac otoczony jest czternastohektarowym parkiem w stylu angielskim. Sporo w nim motywów antycznych, a szczególną uwagę zwraca monopteros, pawilon ogrodowy stylizowany na grecką świątynię, zbudowany na planie koła i otoczony kolumnadą. W parku znajduje się też nieco zdezelowany amfiteatr oraz bardzo zniszczony, niemniej ukazujący ślady niegdysiejszej świetności budynek dawnego kasyna wojskowego armii pruskiej.
Warto wiedzieć: W czasach świetności pałac w Biedrusku gościł m.in. cesarza Niemiec – Wilhelma II (1910 – kiedy przybył na otwarcie zamku cesarskiego w Poznaniu, marszałka Francji Ferdynanda Focha (1923) i króla Rumunii Karola II (1937). Z polskich dostojników bywali tu Józef Piłsudski, prezydent Ignacy Mościcki, marszałek Edward Rydz-Śmigły i minister spraw zagranicznych Józef Beck.