Obiekt został wybudowany w 1912 r. na terenach należących do rodziny Hoffrichterów. Wiosną następnego roku oddano go do użytku z przeznaczeniem na szkołę dla pielęgniarek i położnych. Zamiast tego powstała prywatna lecznica dla kobiet chirurgiczno - położnicza "Klinika Unitas". Jej właścicielami byli Natan Goldblum i Antoni Goldmann. Po kilkunastu latach budynek przy ul. Pustej 19 (obecnie ul. Wigury) został wystawiony na sprzedaż.
W 1934 roku Zgromadzenie Sióstr Świętej Rodziny z Bordeaux postanowiło zakupić budynek z przeznaczeniem na szpital. 24 maja 1934 roku do Łodzi przybyło siedem sióstr z Francji, które z mozołem urządzały przyszłą placówkę służby zdrowia. Jej poświęcenia w końcu października 1934 r. dokonał bp. Kazimierz Tomczyk.
Przełożona szpitala s. Paula Lazar swoją stanowczą postawą podczas okupacji, sprawiła iż szpital stał się bastionem Kościoła, wobec wrogości Niemców. To właśnie tutaj znajdywali schronienie różnej maści uciekinierzy z niemieckiej niewoli, kapłani i siostry. Leczono w nim żołnierzy niemieckich, po wyzwoleniu żołnierzy radzieckich i jeńców angielskich. Roztaczano nad ludźmi opiekę lekarską jak i duchową.
W 1945 r. Szpital Świętej Rodziny został przekształcony w kliniczną bazę dydaktyczną. Stało się to po podpisaniu umowy z Uniwersytetem Łódzkim. Wówczas funkcję dyrektora pełnił prof. Marian Stefanowski. W latach 1961 - 2001 jako Szpital im. dr. Ludwika Pasteura. W 2001 r. zostaje zwrócony zakonnicom, które przywróciły pierwotną nazwę Szpital Świętej Rodziny. Po kilku latach budynek został odsprzedany prywatnemu inwestorowi. Obecnie funkcjonuje jako Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej - "Centrum Medyczne Szpital Świętej Rodziny". Zlokalizowany przy ulicy Wigury na skrzyżowaniu z ul. Sienkiewicza.