Rezerwat o powierzchni 3,32 ha i charakterze nieco zaniedbanego parku angielskiego. Obejmuje faktyczne tereny dawnego lasu parkowego utworzonego przy dziewiętnastowiecznej osadzie pruskiego Nadleśnictwa. Od północy ograniczony stromym brzegiem wznoszącym się nad Kanałem Postomii, od zachodu graniczy z rezerwatem „Dolina Postomii” , od południowego wschodu - z gruntami wsi Lemierzyce. Chroni wielogatunkowy, wielopiętrowy las liściasty z przewagą 150-200 letnich dębów i buków w wyższych partiach oraz klonów i jaworów w partiach niższych. Wiele drzew ma pomnikowe wymiary (dęby 360 - 605 cm, buki 310 – 445 cm, wiązy polne do 436 cm obwodu pnia). Od strony północnej graniczy ze stromym zboczem Postomii.
Na starych dębach natrafić można na rzadki grzyb (od 2014 r. podlegający w Polsce częściowej ochronie gatunkowej) ozorek dębowy (Fistulina hepatica, inaczej ozorek wątrobowy, cewiak wątrobowy, grzyb wątrobowy) Ponoć występuje tu także największy polski chrząszcz z gatunku kózkowatych kozioróg dębosz (ok. 6 cm dorosły samiec + czułki do 11 cm długości)
Rezerwat utworzony w marcu 1970 na mocy Zarządzenia Ministra Leśnictwa; potwierdzony w Obwieszczeniu Wojewody Lubuskiego z 2002 r. i w 2004 r. w Rozporządzeniu tegoż Wojewody Lubuskiego objęty wieloletnim planem ochrony. Nie podlega ochronie w zakresie prawa międzynarodowego. Zadania z zakresu ochrony: „pozostawić drzewostan w stanie naturalnym wraz z drzewami; suchymi, dziuplastymi i powalonymi”
Warto zwrócić uwagę: Pięknie prezentuje się także objęta ochroną konserwatorską aleja lipowa wzdłuż drogi prowadzącej do budynku dawnego Nadleśnictwa z II poł. XIX w.
Warto wiedzieć: Przez rezerwat prowadzi ścieżka przyrodniczo-edukacyjna „Szlak Dzięcioła”. Ma ona ok. 5 km długości i łączy dwa rezerwaty - „Lemierzyce” z „Doliną Postomii”. Jednym z przystanków na trasie jest głaz narzutowy zwany Kamieniem Moritza