Niezbyt łatwo tutaj trafić. Nie znajdziecie przy drodze charakterystycznego oznaczenia „Miejsce Pamięci”, może jedynie zatrzymując się przypadkowo na przyleśnym miejscu postoju uda się wam zauważyć niewielką tablicę koloru niebieskiego ze strzałką i dwujęzycznym napisem: „Grób zbiorowy Żydów tykocińskich – ofiar zagłady”.
W ciągu dwóch zaledwie dni - 25 i 26 sierpnia 1941 r. – Niemcy, w odwecie za śmierć Filipa Schweigera, (oficera żandarmerii niemieckiej z posterunku w Tykocinie) wymordowali tutaj prawie wszystkich mieszkających w tym mieście Żydów. Przywieziono tu ponad 500 rodzin, wszyscy zostali pogrzebani w trzech ogromnych dołach, niektórzy żywcem. Doły miały dwanaście metrów długości, cztery metry szerokości i pięć metrów głębokości. Około 150 osobom udało się wcześniej ukryć w lasach; ocaleli z pogromu ale wojnę przetrwało zaledwie 21 tykocińskich Żydów.
Dzisiaj każda z tych masowych mogił otoczona jest niewysokim, metalowym płotkiem. Na obramowaniach, gęsto ułożone są mniejsze i większe kamyki. Przed środkową mogiłą stoi kilka niewielkich pomników. Na jednym inskrypcja: „Tu spoczywają Żydzi z Tykocina i okolic zamordowani przez hitlerowców w sierpniu 1941 roku. W 50 rocznicę zbrodni mieszkańcy ziemi tykocińskiej", na innym: „Tu spoczywa 3000 obywateli polskich bestialsko pomordowanych w latach 1941-1944 przez zbirów hitlerowskich. Cześć ich pamięci.”
Kolejne, to pomnik ufundowany w 1986 r. przez Gutę i Dave'a Fisherów, dwie tablice ustawione w 2017 r. i niezwykle wzruszający pomnik pamięci rodziny Piekarewiczów z 2012 r. Wymieniono na nim 79 członków tej rodziny (75 zginęło w Łopuchowie, czworo pozostałych w Auschwitz; w tym chłopiec o imieniu Geto; otrzymał je dlatego, że urodził się w białostockim getcie). W wielu miejscach stoją też niewielkie tabliczki z hebrajskimi napisami.